woensdag 4 juli 2012

Hoe het allemaal begon...

Op 7 augustus is het eindelijk zover. Terug naar mijn eerste liefde. Er is een tijdje over gegaan, maar oude liefde roest niet, luidt het spreekwoord zo wijs. Ik was 23 toen ik voor het eerst een groep apen observeerde. Ondertussen 11 jaar geleden. 't Was liefde op het eerste gezicht. Daar zat ik dan, na een lange zwerftocht doorheen opleidingen en labo's, eindelijk op mijn plek. Diergedragskunde: dat was het wat ik wou gaan doen! Eindelijk iets waar ik zeker van was :-)
Opa Gekko met Upupa, Praha en Zazaa
Dus ik voor zo'n groep apen. Java-apen, gehuisvest in het Ethologiestation van de Universiteit van Utrecht. Beginnen bij het begin: Quayo als alphamannetje, de Pap-familie met omaatje Hoempa en zus Upupa die het verder voor het zeggen hadden. Simpel! Opa Gekko, macho Nacho, dutske Jawa met haar kalende vacht die steeds op haar donder kreeg. Makkelijk! Nog 58 apen te gaan... mmm... Al die rotjochies die de ganse dag doorheen de kooi rennen en nooit een ogenblik lijken stil te zitten om hun tattoonummer te laten aflezen. Allemaal even groot, allemaal dezelfde leeftijd, allemaal ventjes en allemaal hetzelfde malle kuifje op hun kop. O jee, dit wordt lastig... De rest zat in dichte kluitjes op elkaar geplakt.

Het duurde een tijdje, maar ik leerde ze allemaal kennen, stuk voor stuk. Weken zat ik daar, in de observatiegang, naar de apen te kijken. Ik bestudeerde hun agressieve gedrag.  Samenspannen, opstoken, intriges, uitdagen, staarttrekken, kontbijten, het hoorde er allemaal bij. Hoe menselijk kunnen apen worden?

Drie maanden en vele observatieuren later, knalde de groep uit elkaar. Een familiestrijd werd beslecht met een aantal doden uit de alphafamilie en de betafamilie nam het bewind over. Katua, Semua en nog enkele anderen overleefden het niet. De groep werd opgesplitst om verdere escalatie te voorkomen. Einde Pap-groep. Ondanks dit trieste einde, had ik het zwaar te pakken. Ik moest en zou verder deze weg bewandelen. Meer apen voor mij! :-)

En zo geschiedde... Een goed jaar later vertrok ik naar Madagascar voor vijf maanden om er de Bruine roodkoplemuren en Verraux sifaka's te gaan bestuderen in het wild. Voor het eerst naar Afrika. Alleen. Vijf maanden onder de Afrikaanse zon. Komt dat wel goed?

1 opmerking:

  1. Mooie blog Griet, we gaan je zeker volgen.
    Groetjes, Jan & Nicoline

    BeantwoordenVerwijderen