De eerste dagen bracht ik in de hoofdstad Antananarivo door. 'Tana' voor de niet-stotteraars onder ons. De eerste keer Afrika dus: cultuurshock! Straten met meer gat dan straat, kinderen die leven op straat, armoede, veel 'pssst' en 'vazaa' (vreemdeling in het Malagash) van alle kanten als je over het straat loopt,... Even nog langslopen bij de lokale prof aan de universiteit en dan eindelijk richting Morondava, naar Kirindy.
Aangekomen in het onderzoeksstation in Kirindy kon ik onmiddellijk kennis maken met een eerste groep roodkoplemuren. Wat een geinige beestjes! Dit komt helemaal goed! Daarna mijn iglotentje neerpoten op een van houten platformen in het bos die daarvoor voorzien waren. Hangmat ophangen en klaar is kees! Dit zou mijn thuis worden voor de komende vijf maanden. Ik had er zin in!
De eerste drie weken waren hard, dat geef ik toe. Het was even wennen, ver weg van alles en iedereen. En dat dan in combinatie met Lariam, het anti-malariamiddel. Of is het eerder pro-psychosemiddel? Veel paranoia en onwerkelijke angsten heb ik doorstaan... En levensechte gruwelijke dromen! Man, wat kan zo'n stof met je hersenen uitvreten! Maar goed. De Afrikaanse zon, de ongerepte natuur en natuurlijk de lemuren deden hun ding. Na een maand was ik compleet verliefd op deze plaats...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten