
Hij voert met z'n studenten o.a. Giving Up Density-experimenten uit hier in het bos. Dat komt erop neer dat er op verschillende plaatsen en hoogtes in het bos kommen worden opgehangen gevuld met zaagsel waarin een bepaald aantal pindanoten verborgen zitten. Op het eind van de dag wordt de inhoud van de kommen gezeefd en nagekeken. Het aantal overgebleven pindanoten per kom geeft een maat aan voor de angst die de dieren ervaren terwijl ze op zoek gaan naar de noten. Hoe meer noten er overblijven, hoe meer angst de dieren kennen in dat stuk bos en hoe minder tijd ze dus zullen besteden aan het zoeken naar noten. De eerste dag waren de kommen helemaal leeggevreten. Angst? Nog nooit van gehoord! Vreten geblazen! :-)
De volgende ochtend stonden de apen al op wacht om de volgende lading pindanoten binnen te schrokken. Helaas pindakaas! De studenten kwamen pas een stuk later aan en de Samango's gingen er niet op zitten wachten. Rond 9u droeg ik de apen dan over aan Russell met zijn studenten. Dat bleek toch niet zo evident als je op het eerste zich zou denken... :-) Het kruipen en wringen door de doornige vegetatie in korte broek en T-shirt is iets wat enkelen zich nog lang zullen herinneren. Bovendien geraakten ze de apen meerdere keren kwijt en dat zou het scenario blijken voor de komende dagen. Weinig studenten die geneigd zullen zijn om zich verder te specialiseren in de primatologie na deze cursus ;-)
We maakten van Russell's aanwezigheid gebruik om, tijdens een team meeting, hem te overstelpen met een heel aantal vragen en bedenkingen die we hadden opgehoopt tijdens de voorbije weken en maanden. Daarbij moest hij, na het volgen van de apen gedurende enkele dagen, toch toegeven dat het niet allemaal zo evident blijkt als hij had uitgestippeld van achter zijn bureau. Of hoe theorie en praktijk van elkaar kunnen verschillen... :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten