Dieren In Nesten

Klauteren geblazen

Zaterdag 22/09 - Spannende dag vandaag. Een team van Dieren in Nesten is gisterenavond aangekomen om me te volgen bij mijn onderzoek naar de Samango's.  Om 5u15 kwam John, de regisseur, me opzoeken om de dag te overlopen en te vertellen hoe alles in zijn werk zou gaan. Niet veel later volgden cameraman Brian, geluidsman Steven en presentator Chris Dusauchoit. Na de eerste opnames ter plaatse vertrokken we naar het bos op zoek naar de apen. Aangezien ze helemaal vanboven in het bos tegen de kliffen sliepen, werd de filmploeg al onmiddellijk ingewijd in de wondere wereld van het klauteren. Geen sinecure met al dat materiaal! De langstaartige bengels waren intussen al de hort op, dus het was even zoeken geblazen eer we ze terugvonden. Gelukkig merkte Chris al gauw de eerste Samango op en wees ons zodoende in de juiste richting. Het cameragebeuren kon van start gaan :-) De apen trokken in de richting van het doornige acaciabos, wat de vier mannen onmiddellijk aan den lijve zouden ondervinden.
Toen de cameraploeg tegen 9u30 terugkeerde om extra tape te gaan halen, zag Steven al rennend een groot dier met een lange staart weglopen gevolgd door een laag gegrom! Luipaardalarm! Vermoedelijk was het CC, het luipaardvrouwtje. Zo dichtbij en weer gemist! Verdorie toch... In de namiddag keerde de ploeg terug om nog meer opnames te maken van o.a. vlooiende apen. Brian kon er  maar niet genoeg van krijgen, leek het wel :-) Ondertussen werd ik door Chris uitgebreid geinterviewd. Ster voor één dag, heet dat ;-) Langzaam werd het donker, wat John toch wel een tikkeltje nerveus maakte met die Luipaarden en slangen in de buurt... Een laatste shot van de apen in hun slaapboom en het filmgebeuren zat erop.

Nog enkele laatste afspraken

We keerden terug naar het Wilderness Camp waar intussen een lekker diner en een koel pintje op ons te wachten stond. Nog gauw een PPP team meeting rond het kampvuur en dan met de hele bende naar de braai in de Barn voor het afscheid van Karen. Vele pintjes en wat whisky later waggelden we moe maar tevreden terug naar onze bedden.

Zondag 23/09 - Oeh...het vroege opstaan om de slaapplaatsen te beschrijven deed pijn. Misschien gisteren toch maar wat eerder moeten gaan slapen. Tegen 6u was ik al klaar en besloot nog even terug mijn bed in te kruipen. Drie uur later verscheen ik dan op het appèl in het Wilderness Camp. Met de Klara top 75 op de achtergrond, werden de voorbereidingen getroffen voor de laatste opnames. Brian bracht kleine cameraatjes aan in en op de wagen zodat ook de omgeving mee in beeld zou komen en Chris de aankondiging kon opnemen. Nog een paar takes en hun werk zat erop. 't Was een heel plezante ervaring en ik vond het jammer om hen al te zien gaan. Gauw meer van dat? ;-)

Zonsondergang

Omdat Anna binnenkort vertrekt, hadden we afgesproken om in de namiddag Mount Lajuma, een 1800m hoge berg in de buurt van het kamp, te gaan beklimmen en te kamperen op de top. Een uitdaging! We vertrokken om 16u richting de top om dan daar te kunnen genieten van de ondergaande zon. Na een vermoeiende klim van ongeveer 2u kwamen Laura, Anna en ik aan op het hoogste punt uit de omgeving. Een adembenemend zicht! En het zou er alleen maar beter op worden. De zonsondergang was zo mooi dat we er stil van werden... Dit is Afrika ten top! Zalig genieten! Nog wat gezellig kletsen bij halve maan met wat wijn, popcorn en chips en dan vroeg ons bed in want ook de zonsopgang wouden we niet missen.
De nacht bracht veel oncomfortabel gewriemel tussen graspollen en rotsblokken met zich mee maar was de moeite waard. Het schouwspel dat zich ondertussen had voltrokken zou ons zo mogelijk nog meer verbazen dan de zonsondergang van de vorige dag. De mist had het dal omgetoverd in een zee van watten met her en der een bergtop die er als een eiland bovenuit stak. Onbeschrijfelijk! Wat moet een mens nog meer hebben om gelukkig te zijn? :-)

Zonsopgang op Mount Lajuma