Verstoppertje

Woensdag 22/08 - Biepbiep-biepbiep. Daar gaat de wekker alweer op een ontiegelijk vroeg uur. 4u20, moeilijk om de ogen open te krijgen, al lag ik al om 20u30 in bed. Gisterenavond nog met Katy de laatste afspraken overlopen i.v.m. het vangen van Luipaarden en Samango's, waarmee we eind deze week van start gaan. Het beloven spannende dagen te worden, maar daarover meer later... :-)

Griet met Gunther

Het bos in nu, opzoek naar de Samango's. Hopelijk zou het wat minder kruipen en klauteren worden als gisteren. Ik pikte eerst de GPS en de PDA op in de Barn om de gegevens in te voeren en op te slaan. Daar kwam ik Gunther tegen, de Sint-Bernard van eigenaar Ian, die groter is dan een schaap maar zich gedraagt als een puppie. Gunther is de laatste dagen nogal eenzaam aangezien Ian zijn vrouw haar been heeft gebroken en momenteel in het ziekenhuis in Polokwane verblijft. Hij heeft dan ook de neiging van uit te breken uit de tuin en vrij rond te lopen in Lajuma. Zo ook deze ochtend. Als ik de Barn verliet, kwam hij vrolijk aangehold en wou niet meer van mijn zijde wijken. Een probleem, want met hem kon ik het bos niet in aangezien hij altijd achter de apen aangaat. Dus ik terug richting Barn met Gunther, maar 'blijf' heeft ie duidelijk nog niet geleerd :-). Even later kwam hij dus opnieuw achter me aan getrippeld. Dat bleef zo ongeveer een half uur duren, waardoor ik pas in het bos aankwam als de apen net begonnen wakker te worden. Gauw de nodige gegevens genoteerd en de slaapbomen gemerkt en dan op weg voor wat een lastige dag zou worden.

De Samango's vertrokken in alle richtingen van de slaapplaats waardoor het moeilijk was te bepalen welke richting ik nu best ing Ik koos de richting waarnaar ik de meeste apen zag vertrekken. Zo gezegd, zo gedaan. Niet veel later geraakte ik door het dichte bladerdek, de doornige planten die me de weg versperren en het vele geklauter de apen kwijt. Na even zoeken besloot ik cirkels te gaan lopen rond de slaapplaats om het spoor van de Samango's terug op te pikken. Ongeveer een klein uur later vond ik dan toch weer aansluiting bij een kleine subgroep met vrouwtjes en enkele jongen. Ik besloot hen nauwgezet te volgen om zo proberen terug bij de kerngroep te komen. Het ging in sneltreinvaart richting oost, naar het riviertje waar ze gisteren ook al waren. Eens aan de rivier aangekomen, was het tijd om een pitstop te houden. Wat schors eten, elkaar een beetje vlooien en langzaam een voor een er van tussen muizen. Toen er nog slechts vier dieren overbleven, besloot ik op zoek te gaan naar de andere, die ik eerder iets verder in de struiken had zien foerageren. Terwijl ik weer flink vast kwam te steken met mijn rugzak in de doornige begroeiing, gingen ook de laatste dieren ervandoor. Toen ik me eindelijk had losgerukt, waren de Samango's nergens meer te bespeuren. Het geluid van het stromende water verhinderde ook dat ik ze op gehoor kon terugvinden. Dus weer rondjes lopen geblazen... Geen enkel idee in welke richting ze vertrokken waren. We bevonden ons vlak nabij een pas gerooid stuk bos, dus die kant konden ze al zeker niet op. In alle andere richtingen geen spoor van hen te bekennen. Na een uurtje gaf ik het zoeken op en keerde enigszins ontgoocheld terug naar het Bush Camp. Ondertussen was het 13u20. Ik zou opnieuw proberen om hen terug te vinden op een van de gekende slaapplaatsen.

Gelukkig zat het lot me nu een beetje mee: de Barn troep kwam tegen 16u afgezakt tot in het Bush Camp. Jeeejj, daar waren ze weer! Ik pakte gauw mijn spullen en ben hen gevolgd tot op hun slaapplaats, waar ze moe en voldaan ruzie maakten vooraleer de rust in het bos weerkeerde...